Şiirler

Oturmuş, sabah gazetesi okuyor
Pazar keyfiyle bir baba
Yanında da oynuyor afacan bir yumurcak
Baba bazen keyifle, bazen hışımla
Çeviriyor saifeleri teker teker
Çocuk sıkılmış,
Bakıyor babasına şeker şeker
Ne olur babacığım diyor sonunda
Bırak gazeteni, hadi bırak
Biliyorsun çok yakın
Ahmetler’in oradaki park
Baba, çocuk haklı diyor içinden
Onun da hakkı parkta oynamak
Ama olmaz ki bu saatte evden çıkmak
Bugün tatil, ev sımsıcak…
Bakıyor önce çevresine
Sonra gazetesine
Görünce bir dünya resmi
Sinsi bir gülümseme yayılıyor yüzüne
Koparıp ufalıyor kıtalara, ülkelere
Birer, birer
Tamamla dünyayı diyor dön bana gel
Söz götüreceğim parka seni
Eğer tamamlayabilir isen
Dünya resmini
“Oh dünya varmış” diye geriniyor böbürlenerek
Şimdi rahatım en az bir saat
Henüz birkaç dakika geçmemişken aradan
“Koş baba koş! diye bağırıyor afacan.
Senin parçaladığın dünyayı yaptım yeniden
Gözlerine inanamıyor baba sıçrıyor aniden
-Nasıl oldu oğul anlat bana
-Çok kolay oldu baba, anlasana.
Gördüm bir adam eli, adam yüzü
Parçalanmış dünyanın arkasında
Önce adamı düzelttim
Bir de baktım ki
Düzelmiş DÜNYA.