SÖZÜN BİTTİĞİ YER

Sevgi dolu,
Güvenli bir korunaktı bizimkisi.
Pırlanta yavrular koydum içine.
Ummadığım bir anda,
Deli bir rüzgar estirdin
Savunmasız bedenime.
Korumak istedikçe yuvamı,
Hiçe saydın yakıp kavuran acımı.
Derin, çok derin,
Kara bir delik açtı
Ruhumda ihanetin.
Sözün bittiği yerdeyiz artık.
Konuşmak istemiyorum geçmişi.
İkimizi de içine çeken o girdaba
Düşmek istemiyorum bir daha.
Belki şaşıracaksın!
Kırılsa da dallarım,
Dimdik bir gövde bıraktın geride.
İnan!
Eskisinden daha güçlü filizlenecek,
Daha güzel çiçekler açacak dallarım.
İşte kalem, işte kağıt!
Sözün bittiği yerdeyiz artık…