Şiirler

Yüzlerce insan arasında
yapayalnız kalabiliyor insan.
Kimi türbanlı, kimi Sorbonne’lu
kimi suskun, kimi somurtkan
kimi şen şakrak.
Bal akıyor dudaktan
martılar uçuşuyor denizde
çığlık, çığlık.
Bir tekne geçiyor uzaktan.
Deniz dalga dalga,
dalgalar kıpır kıpır.
Her kıpırtıda bir ağız,
her ağızda bir boğaz çekiyor
beni alabildiğince içine.
îşte o an!
Kara gözlerin geliyor, gözlerimin önüne.
Alay mı ediyor benimle?
Kırgın mı yoksa kızgın mı?
Giremiyorum göz bebeklerinin içine.
Direniyor yine başım,
boşuna diklenen omuzlarım üzerinde.
Deniz dalga dalga, dalgalar kıvrım kıvrım.
Her kıvrımda sen oluyorsun yine,
okşuyorsun bedenimi.
“Sevgi bende, huzur bende.” diyorsun.
Dinsin ruhundaki fırtınalar.
Eğer diliyorsan hala fırtına’;
bendedir şeytan üçgeni…
Bendedir kasırgalar.